Om te voorkomen dat varkensvlees met berengeur aan consumenten wordt verkocht, wordt dit vlees er al aan de slachtlijn uitgehaald. Dit varkensvlees wordt apart verwerkt, om te voorkomen dat consumenten met de onaangename geur en smaak in aanraking komen. Er zijn verschillende detectiemethoden in het slachthuis ontwikkeld of in ontwikkeling. Deze methoden kunnen worden verdeeld tussen methoden die focussen op de specifieke componenten of die berengeur zien als een holistisch concept.
Specifieke componenten
Om specifieke componenten van berengeur te kunnen ontdekken, vooral androstenone en skatole, zijn verschillende analytische en sensorische methoden ontwikkeld of in ontwikkeling.
Analytische methoden focussen op de meetbare hoeveelheid componenten. Van iedere beer wordt een monster genomen dat chemisch onderzocht wordt op de aanwezigheid van androstenone en/of skatole. Als het niveau van androstenone en/of skatole een bepaalde drempel overgaat, is er sprake van berengeur.
Veel methoden zijn al ontwikkeld of nog in ontwikkeling, zoals spectrophotometry, chemical sensor array technologie, gas-sensor technologie, gas-phase fingerprinting mass-spectrometry, gas chromatography, Ion Molecule Reaction en gas-phase Fourier transform infrarood. Op dit moment wordt alleen spectrophotometry toegepast in de slachtlijn in Deense slachthuizen om skatole te ontdekken. Het nemen en prepareren van monsters is heel belangrijk voor deze methode om de niveaus van de verschillende componenten goed te kunnen meten.
Elektrochemische bio sensorische methoden en parasitoide bio sensorische methoden maken gebruik van getrainde insecten zoals wespen om doelcomponenten te kunnen ontdekken. Deze methoden zijn nog in ontwikkeling.
Een belangrijk discussiepunt is of het meten van androstenone en/of skatole voldoende is om berengeur vast te stellen. Praktijktoetsen laten zien dat het kan resulteren in substantiële afwijkingen voor vals negatief en/of vals positief: beren worden onterecht geassocieerd met of zonder berengeur. Daar komt bij dat deze methoden vaak niet in staat zijn om monsters te analyseren met de snelheid van de commerciële slachtlijn en bovendien vaak kostbaar zijn.
Sensorisch methoden
Sensorische methoden maken gebruik van de menselijke neus om de berengeur vast te stellen. Stukjes vet of vlees van iedere beer worden verhit. De loskomende geuren worden opgesnoven door een getrainde inspecteur. Als deze berengeur ontdekt, heeft de beer ook berengeur. Verschillende verhittingsmethoden zijn toegepast, zoals in de magnetron, met een soort strijkijzer en met een verhitte metalen plaat. De methode past bij de snelheid van de commerciële slachtlijn en is ingevoerd in verschillende slachthuizen in Europa. De methode is afhankelijk van een goede training van de inspecteurs en van de consistentie van de inspecteur zelf en die tussen de inspecteurs. Lopend onderzoek richt zich op het verbeteren van deze karakteristieken.