Een jaar eerder dan afgesproken, wordt geen beerbig meer gecastreerd. Tenminste, zolang het niet om export gaat, want de rest van Europa ligt er niet echt wakker van. Deze geslaagde, gezamenlijke prestatie van varkenssector, overheid en Dierenbescherming haalde amper de media. Dierengroepen, die een paar jaar geleden castreren nog fel bekritiseerden, bleven stil of reageerden lauw. Wel kwam Wakker Dier prompt met een campagne tegen de geboortekrik. Met het woord alleen al scoor je direct punten in de publieke opinie. Er was sprake van een WD-onderzoek, maar gegevens werden niet getoond. Er waren veel beschuldigingen en nog meer suggesties over wantoestanden, er werd van alles bijgehaald tot de weidegang aan toe en de Ierse onderzoeker prof. John F. Mee werd (selectief) geciteerd.
De actie is opmerkelijk. Een paar jaar geleden zocht Wakker Dier meer toenadering tot de sector. Boeren werden minder als dierenbeulen en meer als slachtoffers gezien die sympathie verdienden. Het leverde goede gesprekken op met LTO-voormannen. Dat standpunt lijkt nu verleden tijd, want bij de geboortekrik is het vooral boertje pesten. Nog opvallender is dat jonge boeren en boerinnen via social media in de tegenaanval gingen. Een verhaal van de Olster boerin Karin van der Toorn werd op Facebook al 125.000 keer gelezen. De Facebookpagina ‘Anti-Wakker Dier’ van Achterhoeker Mark Nijhuis trok al snel ruim 8.600 sympathisanten. Er waren eerder initiatieven, maar nu stroomt de emmer vol ergernis over. Toch mag niet worden vergeten dat de Dierenbescherming de nek uitstak bij (onder meer) het castratieverhaal. Niet alle critici van de agrarische sector zijn dus automatisch ook tegenstanders. Bij de nu losgebarsten informatiestrijd via social media is het belangrijk om dat niet te vergeten.
Door redacteur Lauk Bouhuijzen
Bron: Stal en Akker, 7 december 2013